Rozdział 2. Niespodziewane spotkania, są najciekawsze...

Specjalnie napisałam, trochę krócej tym razem, by nie przynudzać. Mam nadzieję, że się wam spodoba, bo się starałam i musiałam urwać w takim momencie, po prostu musiałam, ze względu na internet, stylizacje, błędy no i oczywiście akcję. Nie spodziewałam się, że ktoś zacznie to czytać, a co dopiero komentować. I mam pytanie :

Czy zmienić szablon ? (Można mi napisać odpowiedź w komentarzu, serdecznie, dziękuje ^^) 

Życzę miłego czytania ....

Krótkowłosy szatyn, od godziny musiał pokonać swój dzienny dystans. Niestety Anna nie próżnuje, a kiedy dowiedziała się, że potajemnie nie przestrzega diety, to odegrała się na biednym chłopaku.
-Hej Yoh-zawołał zsapany Horohoro, z trudem dobiegając do przyjaciela. Jego za to Pilica wysłała na trening. Do nich po sekundzie dołączył Len, który został wysłany przez Jun, na te same tortury co reszta. Dwóch z nich westchnęło. Byli już zmęczeni, a jak widać, wcale nie chciało im się biegać w taki upał.
-Zmęczenie to oznaka słabości-mruknął Tao, jednak w rzeczywistości sam nieźle się zmachał, w taki gorąc. Nikt normalny nie biegałby w taką pogodę, ale cóż ich "trenereki" nie za bardzo to obchodziło.
-Wmawiaj to sobie, krótkomajtku-wysapał Trey, jednak przyspieszył widząc minę złotookiego. Nie chciał tak zginąć.
-Słuchajcie chłopaki, nie to, że źle mi się z wami źle biega, ale chciałbym trochę pobiegać sam, okey ?-spytał słuchawkowy szaman, z lekkim i charakterystycznym dla niego uśmiechem.
-Chcesz się urwać z treningu ?-zapytał podejrzliwe Len, patrząc na szatyna, przeszywającym wręcz spojrzeniem.
-Iie (Nie) !-zaprzeczył szybko Asakura, kręcąc głową.-Coś ty, po prostu muszę przez chwilę pomyśleć. No to pa !-zawołał, odbiegając od osłupiałych przyjaciół.
-Co mu jest ?-zadał pytanie lodowy szaman, wychodząc jako pierwszy z osłupienia.
-Nie wiem-wydukał Tao, ale kiedy zobaczyli na horyzoncie Choco, to nie zastanawiali się nad dziwnym zachowaniem przyjaciela, lecz uciekli jak najdalej, by nie słuchać kiepskich żartów komika.




****
~Nareszcie chwila spokoju~pomyślał szatyn, wbiegając do lasu. Była to w pewnym rodzaju przyjemność. Drzewa dawały przyjemny chłód i cień. Tylko by się zatrzymać przy jednym z nich i uciąć sobie drzemkę.
Taa.... rozmarzył się, krótkowłosy szaman, jednak z jego nierealnych planów, wyciągnął go jego stróż, zarówno jak i przyjaciel.
-Yoh-dono wiesz, że jakbyś tak zrobił, to Anna-sama nie darowała by Ci tego ?
-Wiem Amidamaru, ale pomarzyć zawsze można, nie ?-zaśmiał się cicho szaman. Obydwoje świetnie pamiętali swoje pierwsze spotkanie. Było to cos cudownego i nadzwyczajnego. Może zwykły człowiek uznał by to za błahostkę, to dla nich to miało wielką wagę.
Chłopak zamknął oczy, by rozkoszować się chłodnym, ale lekkim wiatrem i by lepiej słyszeć naturę. To było coś niezwykłego, usłyszeć szum liści, głos potoku czy śpiew ptaków. Takie  relaksujące....




*****
Pewien długowłosy szaman od godziny leżał wpatrzony w pustą przestrzeń. Obserwował błękit nieba, jakieś pojedynczo błąkające się obłoki chmur. Szumiące liście ja jak takt muzyki, a on coraz bardziej zamyka powieki. Nagle jego spokój został naruszony, przez łamiące się gałązki. Obok Hao stanął jego młodszy brat, ledwo zipiąc, ze zmęczenia. Patrzył na ognistego szamana z obojętnością i pewnym sobie rodzajem coraz bardziej wzmagającego się strachu.
-Usiądź. Widzę przecież, że ledwo stoisz-mruknął Hao. Dalej leżał obserwując teraz zachowanie Yoh. Widząc, że krótkowłosy się lęka i słysząc jego myśli, dodał cicho- Siadaj, ja nie gryzę.
Chłopak był coraz bardziej zmieszany, ale usiadł w nieznacznej odległości od właściciela Ducha Ognia.
Obydwa stróże przyglądały się temu z zaciekawieniem.
Jak to się dalej potoczy ?