Rozdział 5. Ciągłe niedospanie, to koszmar/ Czego i czemu Król Duchów się boi ?

Na początek, chciałam podziękować za wszystkie komentarze, uwagi i pochwały Naprawdę są dla mnie bardzo cenne. 

Postaram się odpowiedzieć, na kilka pytań, ale niestety odpowiedzi będą w dalszej części bloga... Gomen, ale to już siły wyższe.

Jednak, na niektóre mogę opowiedzieć w tym i następnym rozdziale, ok ?

No i z wielką przyjemnością, chcę was zaprosić na nowego bloga o Asakurach i reszcie bohaterach SK, na podstawie mangi :

http://czarny-kruk-sk.blogspot.com/

Dziękuje i zapraszam do czytania, chodź ten rozdział jest dziwny i w pośpiechu, za co przepraszam :

***

-Gdzie byłaś ?-spytał Silva, zakapturzonej postaci. Ów osoba, odwróciła się w jego stronę, zdejmując kaptur. Miała długie czarno-złote włosy i niebiesko-brązowe oczy. Spojrzała na bruneta, nieśmiało i uśmiechnęła się lekko.

-Wiesz gdzie byłam-odpowiedziała cicho, spoglądając na Goldve. Staruszka zaś przyglądała się czemuś z zainteresowaniem. Patrzyła na spory ekran z monitoringiem na Dobie, obserwując dokładnie pewne grupy szamanów.

-Król Duchów wyraźnie się denerwuje-mruknęła cicho staruszka.-Silva idź już-nakazała. Była bardzo poważna, co nie tyle martwiło Indianina, lecz intrygowało i niepokoiło. Jednak wykonał polecenie, bezsensu byłoby się teraz wykłócać. 

-Jakieś wieści ?

-Może-mruknęła cicho, podtrzymując tym napięcie. Wiedziała, że musi dochować tajemnicy.

-To ważna sprawa, a my nadal nie wiemy czego obawia się Wielki Duch!

-Jednego z najpotężniejszych klanów szamańskich, a raczej dwóch potomków z tego klanu-odpowiedziała dziewczyna, patrząc teraz z zainteresowaniem na ekran. Powinna już dawno iść pracować, a nie się obija. 

To prawda, ta sprawa jest bardzo poważna i nie powinno się jej olewać, ale jeśli zostaną w to wtajemniczone nieodpowiednie osoby, to wszyscy będą zagrożeni.

-Asakurowie ?-spytała z niedowierzaniem Goldva, a dziewczyna kiwnęła głową potwierdzająco. No kto by się spodziewał, że to o Asakurów chodzi, no przecież nikt... -,-"

-A jak myślisz ?-odpowiedziała pytaniem na pytanie. Dzisiaj czuła się znacznie pewniej niż normalnie, to pewnie przez determinację.

-Ja rozumiem, że chodzi o Hao, prawda ?

-Nie tylko o niego.

-To o kogo, jeszcze ?

-O jego brata też.

-A co Yoh ma z tym wspólnego?

-Wiele-warknęła niebieskooka, zakładając na głowę kaptur.-Król Duchów się obawia ich decyzji.-oznajmiła i wyszła, zostawiając kobietę, samą ze sobą.

~Ciekawe co oni, teraz robią i gdzie są? Muszę szybko powiadomić Wielkiego Ducha, o jakiś postępach w ich sprawie~pomyślała.

*****

Pewien "tysiącletni" szaman przechadzał się wraz z Opacho, po Dobie.
Za nim wlokli się jego poplecznicy, czy jak kto woli uczniowie.
Okoliczni szamani, którzy się napatoczyli, oczywiście uciekali w popłochu, daleko gdzie pieprz rośnie.
Cóż to była normalna reakcja, na widok Asakury, więc jakoś niespecjalnie się tym przejmował, a nawet można by rzecz, że nie kontaktował ze światem, więc nawet nie wiedział za bardzo co się dookoła niego dzieje.
Weszli do baru Silvy i usiedli przy jakimś wolnym stoliku. Do nich podeszła, o dziwo jakaś blondynka, by przyjąć zamówienie.
Dla innych była to zwykła szamanka, jednak Duch Ognia wyczuł, że coś z nią nie tak, jednak nie zamierzał nikogo martwić na zapas i nawet nie łaska powiadomić o tym Asakury. =.=
Przy stoliku obok, dało się usłyszeć jedynie jakieś wrzaski i śmiechy. Już wiadomo, kto tam siedział-oczywiście Yoh wraz z przyjaciółmi.
Choco wraz z Treyem, założył się, że opowie jakiś dowcip Hao i go zdenerwuje.
Len uznał, że są idiotami, więc niedoszły komik i lodowy szaman, musieli mu oczywiście udowodnić, że jest inaczej.
Czarnoskóry, podkradł się do starszego Asakury. Reakcja długowłosego, była dosyć opóźniona i początkowo, nawet nie zwrócił uwagi na niedoszłego żartownisia, jednak po chwili na jego twarzy zawidniał grymas złości.
-Spróbuj coś powiedzieć, a zginiesz-warknął szatyn, a Choco krzyknął przeraźliwie, na co wszyscy zwrócili uwagę.
Okazało się, że nasz starszy Asakura wypróbował na nim jakąś sztuczkę i dość boleśnie, poparzył ręce, murzynowi.
Do chłopaka, dobiegła kelnerka z lodem, a wraz z nią przyjaciele szamana.
-Yoh, nie uważasz, że Hao ostatnio dziwnie się zachowuje ?-szepnął Tao, do przyjaciela, a krótkowłosy zwrócił na niego zdziwione spojrzenie.
-No, może trochę, ale co z tego?-odpowiedział, pytaniem na pytanie i spojrzał ulotnie na brata, z wyraźną złością, a na twarzy starszego Asakury, zawidniał lekki uśmiech.
-Jednak nie, zachowuje się nadal jak pajac-warknął Yoh, niby do przyjaciela, ale Hao wraz ze swoimi uczniami też go usłyszeli.